یکی از ویژگی های شعر مرحوم استاد( در عین جوانی) نجمه زارع فضاسازی های فوق العاده شه
مثل این غزل:
پلان پرده ی اول ، من و تو سینی چای
تو حرف می زنی و من سکوت سر تا پای
و بعد خیره به من عاشقانه می خندی
دل من و تپش و اضطراب وحشت زای
پلان بعد، کمی سانسور، یک آهنگ
برای پر شدن صحنه لای لا لا لای
به روی کاغذی انگار اسم من و تو است
که می کنیم هر دو تامان به پای آن امضای
و هر چه میگذرد از پلان ها داریم
من و تو زندگی راحتی به لطف خدای
پلان پرده ی آخر، هوای بارانی
حیاط پر شده از برگ زرد، از گل و لای
خدا به زندگیم کات می دهد ناگاه
و نقشه های تو بر آب می شوند ای وای
صدای گریه - تو از خواب می پری حالا
اتاق ساکت و خلوت، نه تو نه سینی چای
درآینده بیشتر به غزلیات این مرحوم می پردازم ، یکم برم تو فاز شعری دارم کم کم نویسنده میشم
شاعری رو از نویسندگی بیشتر دوست میدارم :)
پنجشنبه ۳ تیر ۹۵
۲۳:۵۹
