فوق العاده بود،مدت ها بود که هیچ فیلمی میخ کوبم نکرده بود! 

اولین بار که نجات سرباز رایان رو دیدم دانشجو بودم شاید اواخر دهه 80 بود (عینهو این پیرمردها که خاطره تعریف 

می کنن) فکر کنم سال 89 بود . از کیفیت بالای فیلم و میزان خوش ساخت بودنش به شدت شوکه شدم دیشب 

که بعد از مدت ها یادش افتادم و هوس دیدن صحنه های اکشن جنگی واقعی کرده بودم دوباره دانلودش کردم 

و نشستم دو ساعت وچهل دقیقه میخ این فیلم خوش ساخت شدم فیلمی که علی رغم جلوه های ویژه و جنبه 

های کیفی فوق العاده اش به شدت فیلم چاخانیه به لحاظ داستان :دی 

ولی آدم از دیدنش واقعا لذت میبره با تمام این اوصاف معتقدم اسپیلبرگ کارگردان آمریکایی جهود ِ مشهور این فیلم 

 انگشت کوچیکه ی حاتمی کیای خودمون نمیشه.

چون حاتمی کیا با امکانات به نسبت هیچ آثار بی نظیری مثل : آژانس شیشه ای، مهاجر، از کرخه تا راین و... 

رو خلق کرده. کارهایی که شاید شهرت دنیایی نداشته باشن ولی قطعا شهرت آسمانی دارن. چون در مورد 

افرادیه که از همه چیزشون گذشتن ، نه تنها از جونشون بلکه بالاتر، عشق به همسر، فرزند و... هم نتونست 

مانع رفتن و آسمانی شدنشون بشه و این تفاوت بزرگ جنگ ما با جنگ اون هاست...!

همخونه ای سابقم که میشه گفت صمیمی ترین رفیق دوران دانشگاه و بعد دانشگاهم هست بهم توصیه کرد فیلم 

لالا لند رو نبینم از اونجایی که ما خیلی به حرف هم گوش میدیم و من چند بار اسم این فیلم رو شنیده بودم به 

شدت ترغیب شدم این فیلم رو ببینم و دیدم و اما بعد:به قول استاد عزیز فراستی: بعد ازعرض سلام و مخالفت:دی

فیلم به شدت مزخرفی بود و حیف از وقتی که برای این فیلم گذاشتم یه فیلم با فیلمنامه به شدت تکراری 

مثلا کارگردانش می خواست زندگی دو نفر رو به چند حالت روایت کنه که از فیلم هایی مثل مستر نوبادی و...

تقلید کرده بود ، از طرف دیگه موزیکال بودن فیلم یه جاهایی تمرکز حواس رو بهم میزد و آدم رو از اصل داستان 

پرت می کرد...! 

بگذریم، همه ی اینا رو گفتم که بگم سرنوشت دست خود ماست. زندگی مثل یه فیلم می مونه 

یه فیلم که بازیگر و کارگردان و... خودمون هستیم پس تا می تونیم تلاش کنیم یه فیلم خوب از خودمون به جا 

بذاریم. فیلمی که حتی اگه تو جشنواره سیاسی و مزخرف اسکار بهش جایزه تعلق نگرفت لاقل تو جشنواره 

آبدوغ خیاری فجر خودمون سیمرغ بلورین بگیره . والسلام 

 بازی مرحوم رابین ویلیامز رو خیلی دوست داشتم مخصوصا بازیش تو چند تا فیلم خاصش : جومانجی و... 

امروز بعد از مدت ها یه فیلم دیگه با بازی دوست داشتنی این بازیگر فقید دیدم ، بازم یه فیلم در ژانر بیوگرافی رئال 

در مورد دکتری که بر روی یک نوع بیماری اعصاب که باعث از کار افتادن تمام حواس و تبدیل شدن آدم به یه زنده 

ی بی حرکت که هیچ واکنشی نمی تونه نشون بشه ، کار میکنه . 

نقش مقابل و در حقیقت نقش مکمل این ماجرا هم بازیگری حرفه ای و نام آشنا به نام : رابرت دنیروعه که با بازی 

فوق العاده طبیعیش خیلی فیلم رو محسوس و قابل لمس می کنه . 

برعکس ما ایرانی که فیلم های بیوگرافی مستندِ واقعی (اگه درست گفته باشم ) رو به بدترین حالت خودش میسازیم 

هالیوود خبیث :دی این ژانر رو به بهترین فرمت ممکن میسازه به عنوان نمونه همین فیلم ترمبو که سرگذشت 

یکی از فیلم نامه نویسان برجسته ی آمریکاست که به خاطر تفکرات سیاسیش سالها زندانی و ممنوع الکار میشه 

اما مهارتش در نوشتن و عزم راسخش برای نوشتن تمام جریان مخالفش رو شکست میده و تبدیل به یکی از 

اسطوره های فیلم نامه نویسی در سینمای آمریکا میشه . 

بازیگر نقش ترمبو ، کسی نیست جز برایان کرانستون چهره ی سرشناس سریال برکینگ بد که قول داده بود با 

انتخاب ترامپ از آمریکا مهاجرت کنه :دی 

کاری به محتوای کلی فیلم ندارم و نظری هم در موردش نمیدم ولی داستان فیلم رو می پسندم 

سرگذشت جالبِ یه نویسنده کمونیست که جامعه ی آمریکا دهنش رو سرویس کرد اما باز کم نیاورد .

مدت ها بود یه فیلم ایرانی با موضوع جدید و با یه نگاه جدید ندیده بودم ، در مدت معلوم با بازی فوق العاده 

جواد عزتی با موضوع جنجالی صیغه یا به تعبیر دیگه ازدواج موقت نگاه نویی به این موضوع انداخته شده 

با توجه درون مایه طنزش خیلی فیلم دلچسب و مفیوض کننده ایه (بچه خورده هایی که اینجا رو میخونن 

نرن ببین ها حداقل سن این فیلم ها 16+ ساله :دی  والا...) 

پ.ن: آهنگ تیتراژش هم ترانه معروفِ باحاله پیش درآمد علی عظیمیه :)

اول از همه از آقا گل عزیز تشکر می کنم بابت پیشنهاد دیدن این فیلم ! 

مدت ها بود فیلمی، اینقدر بهم نچسبیده بود ، مخصوصا فیلم تخیلی ، کلا از فیلم تخیلی خوشم نمیاد

با اینکه فیلم به شدت تخیلی و پیچیده بود و همش زمان ها تغییر می کرد ،خیلی جالب بود. 

بازی بازیگرها ،گریم ها ، داستان پردازی ، جلوه های ویژه و... هم سطح بالا بود :)

دم کارگردانش که نویسنده اش هم هست گرم :دی 

والا... 

انگیزه نوشتن پست دیروز،دیدن این فیلم بسیار رمانتیک و معناگرا بود، به شدت توصیه می کنم ببینیدش !!!

یه نقد و تحلیل مفصل در موردش نوشتم که به نوشتن یه خطش اینجا بسنده می کنم : 

یکی از اون بمب های اتمی که آمریکا باش ژاپن رو ترکوند اسمش پسرکوچولو بود ، این فیلم صرفا برای توجیه 

این جنایت آمریکا ساخته شده ، این قضیه به قدری تابلوعه که با دیدن فیلم خودتون متوجه میشید. 

چون فیلم معناگراییه توصیه می کنم حتما ببیندیش!

بازیگر نقش دوران کودکی پیامبر(ص) 

امیدورام سیرتش مثل صورتش زیبا بمونه و در آینده فقط در فیلم های فخیم و ارزشی بازی کنه . 

ماشالله فراموش نشه بچه مردم چشم نخوره:دی