چه خوش بی مهربانی هر دو سر بی...
گیسوانت را به موجی روی دوش انداختی
هرچه گفتم فکر من کن، پشت گوش انداختی
با عبور دامنت از روبروی شهر گل
باغ را از چشم های گلفروش انداختی ...
تنها کسی آدمو بیشتر از خودش میشناسه ، خداست. این دروغ نیست که بگم :
من اینقدر دوستت داشتم که از خودتم بیشتر میشناختمت.
یاس قرمز کی دیده تا حالا !؟
هرکی ندیده الان ببینه :
+ تصویر از بق بقو
یکی از سرگرمی های من اینه که میرم سراغ قسمت پست های پر بحث تر وبلاگ و کامنتاشو می خونم و کلی با
خاطراتشسرگرم میشم ،یادش بخیر قبلنا مخاطبا هر چند از الان کم تر بودن اما لطفشون به صاحب این پیج
خیلی بیشتر بود...با این روند کسادی کامنت و نظر دارم کم کم ازنوشتن دلسرد میشم که همانا شاعر در این رابطه
می فرماید:
مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
غنچه ی خاموش بلبل را به گفتار آورد...
صائب تبریزی
چقدر این آدمایی که زندگی شخصی و خصوصیشون رو تو دنیای مجازی تعریف میکنن مشمئز کنندن
اه اه اه :/